آناناس بومی مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری آمریکاست. امروزه این میوه در بسیاری از کشورها به یک ماده اولیه غذایی در تهیه غذاهای گوشتی، سبزیجات، ماهی و برنج تبدیل شده است که به اصطلاح غذاهای پان-آسیایی نامیده می شود. این میوه به صورت کنسرو شده در سراسر جهان به صورت تازه مصرف می شود. در ایالات متحده و در اروپا گاهی اوقات از آن جهت تهیه شیرینی یا در دسرها استفاده می شود.

این گیاه دارای 30 تا 40 برگ سفت است که به صورت گل روی یک ساقه گوشتی ضخیم قرار دارد. در گونه های تجاری حدود 15 تا 20 ماه پس از کاشت، گل مشخصی روی ساقه ای به طول 100-150 میلی متر تشکیل می شود. گل‌های بنفش روشن به صورت مجزا همراه با شاخه‌هایشان که هر کدام به یک هسته مرکزی متصل هستند، گوشتی می‌شوند و میوه آناناس را تشکیل می‌دهند که پنج تا شش ماه پس از شروع گل‌دهی می‌رسد. وزن میوه های گونه های تجاری از 1 تا 2 کیلوگرم متغیر است.

زمانی که آناناس در مزارع مدرن کشت می‌شود، معمولاً ابتدا یک کاغذ مالچ آغشته به آسفالت در ردیف‌هایی روی خاک قرار داده می‌شود و لبه‌های آن پوشانده می‌شود تا نوارهای کاغذ را محکم کند. تکه‌های تکثیر آناناس از طریق کاغذ وارد خاک می‌شوند، به طوری که جمعیتی بین 15000 تا 20000 بوته در هر هکتار ایجاد می‌شود.

اولین مکتوبات در رابطه با  آناناس توسط کریستوفر کلمب، گونزالو فرناندز و سر والتر رالی است که آناناس را در هند غربی در حال رشد پیدا کردند که از آن برای تهیه غذا استفاده می شد.

ظاهراً پرتغالی ها مسئول انتشار اولیه آناناس بودند و این گیاه را به سنت هلنا معرفی کردند. اندکی بعد، آن را به آفریقا و در حدود سال 1550 به هند بردند. قبل از پایان قرن شانزدهم، کشت این گیاه در بیشتر مناطق گرمسیری جهان، از جمله برخی از جزایر اقیانوس آرام جنوبی گسترش یافته بود. عمده تولیدکنندگان مدرن آناناس کاستاریکا، برزیل، چین، هند و تایلند هستند.