پاپایا، میوه آبدار یک گیاه بزرگ از خانواده Caricaceae است. اگرچه منشأ آن نسبتاً مبهم است، پاپایا ممکن است از پیوند دو یا چند گونه از Carica بومی مکزیک و آمریکای مرکزی به وجود آمده باشد. امروزه در سراسر جهان و در گرمترین بخشهای نیمه گرمسیری کشت می شود. میوه پاپایا کمی شیرین است و دارای مشک دلپذیری است که در برخی واریته ها و در برخی از اقلیم ها نسبت به سایرین بارزتر است. این میوه محبوب صبحانه در بسیاری از کشورها است و همچنین در سالاد، پای، شربت، آب میوه و شیرینی استفاده می شود. میوه نارس را می توان مانند تخمه کدو حلوایی پخت.

گیاه پاپایا به عنوان یک درخت در نظر گرفته می شود، تنه نخل مانند آن، تا 8 متر (26 فوت) بلند است، تاج این گیاه با برگ‌هایی با لبه‌های عمیق، گاهی 60 سانتی‌متر بر روی دمبرگ‌های توخالی (ساقه‌های برگ) به طول 60 سانتی‌متر پوشیده می‌شود. به طور معمول، این گونه دوپایه است، گل های نر و ماده روی گیاهان جداگانه تولید می شوند.

میوه معمولاً کروی تا استوانه ای شکل است، طول آن 75 تا 500 میلی متر یا حتی بیشتر است و گاهی اوقات به 9 تا 11.5 کیلوگرم  وزن دارد. گوشت بسیار آبدار آن زرد تیره یا نارنجی است.

میوه نارس حاوی آب شیری است که در آن آنزیم هضم کننده پروتئین به نام پاپائین وجود دارد که از نظر عملکرد گوارشی شباهت زیادی به آنزیم حیوانی پپسین دارد. این آب در تهیه داروهای مختلف برای سوءهاضمه استفاده می شود.

پاپایا معمولا از بذر رشد می‌کند. رشد آنها سریع است و میوه قبل از پایان سال اول تولید می‌شود. در شرایط مساعد، یک گیاه ممکن است پنج سال یا بیشتر عمر کند.